भूकम्पपीडितलाई लागेन दशैं, पालमुनिकै बास
भक्तपुर–भक्तपुरको कमलविनायक अस्थायी शिविरमा बस्दै आएकी रीता पोखाले पालभित्रै जमरा उमारिन् । गत वर्षको वैशाख १२ गतेको भूकम्पले घर भत्काएपछि शिविरमा त्रिपाल बेरेर बनाएको छाप्रोमा बस्दै आएको पोखाले साँघुरो छाप्रो मै जमरा उमारेकी छिन् ।
सानो छाप्रोमा एकै ठाउँमा भान्छा, ओछ्यान र जमरा रहे पनि दसैँ मनाउने योजना भने नभएको उनले बताइन्। पोखाले भनिन्˗ ‘दसैँ आएपनि कुनै तयारी छैन, यो छाप्रोभित्र कसरी मनाउनु दसैँ, पाहुना बोलाउनु पर्छ, ठाउँ छैन, पैसा छैन, दसैँ आएजस्तै छैन ।’
यही शिविरको पालमा बस्दै आएका कमल विनायकका राजु सुवालको पनि समस्या उस्तै छ । तीनजनाको परिवार रहेको सुवालले भने भत्किएको घरको छिँडीमा जमरा उमारे पनि दसैँको तयारी भने नगरेको बताए । सुवाल भन्छन्˗ ‘शिविरको दसैँ के रमाइलो हुनु, विगतको जस्तो दसैँ हुँदैन यसपालि, दसैँको लागि कुनै सामान किनेको छैन, टीका जमरा लगाउनेबाहेक अरु केही हुँदैन यस वर्ष ।’
सरकारले घोषणा गरेको रकम दिए छाप्रो हालेर अरुको जग्गा भाडामा लिएरै भए पनि तरकारी खेती गरेर बाँच्न सकिने बताउने उनीहरु सरकारको आशै आशामा डेढ वर्ष बितेको बताउँछन् ।
शिविरमा बस्दै आएकी क्वाठडौँकी चन्द्रलक्ष्मी मानन्धरको समस्या पनि उस्तै नै छ । एउटा पालभित्र सातजनाको परिवार बस्दै आएका मानन्धर परिवारले पनि दसैँको कुनै जोहो गरेका छैनन् । दुईजना देवरानी जेठानीले टोपी, मोजा, पन्जा बुनेर आम्दानी गरेको दिनको सय रुपैयाँले परिवार धान्नै मुस्किल छ ।
मानन्धर भनाइ छ˗ ‘कमाइ छैन, बुनाइको पैसाले सातजनाको परिवार पाल्न पुग्दैन, ऋण गरेर टार्दै आएका छौँ, दसैँको कुनै तयारी छैन, दसैँमा पाहुना बोलाएर भोज खुवाउनु पर्छ, यस वर्ष त पाहुना पनि नबोलाउने भएका छौँ ।’
शिविर छाडेर भत्किएकै घरको छिँडीमा गएर बस्नुभएकी क्वाठडौँकी रेनुका सुवालको पीडा पनि कम छैन । शिविरमा बस्दै आएकी उनले दसैँ आएपछि जमरा राख्नकै लागि एकसाता अघि भत्किएको घरको छिँडीमा गएर बसेको बताइन् ।
उनी भन्छिन्˗ ‘भूकम्पले भत्काएको घरमा गएर बसेका छौँ, दसैँको कुनै तयारी छैन, घरमा गएदेखि घर भत्किन्छ कि भन्ने डरले कोही पनि निदाउन सक्दैनौँ, जिन्दगी साह्रै कठिन भयो ।’
नेपालीको महान् चाडको रुपमा मनाइने दसैँ नजिकिँदै गरेपनि गत वर्ष वैशाख १२ गतेको भूकम्पका कारण घर भत्किएर शिविरको बास भएका भूकम्पपीडितलाई दसैँको रौनकले छोएकै छैन ।
भक्तपुरको व्यासीस्थित शिविरमा बस्दै आएकी ७४ वर्षकी कृष्णकुमारी सुवाललाई पालभित्रको चिसोका कारण बिरामी परेको बताइन् । उनले भनिन्˗ ‘भुइँमा पानी आउँछ, माथिबाट बिहानी पख पालबाट शीत चुहिन्छ, शिविरमा बाँच्नै गाह्रो भो, जाने ठाउँ छैन, यस्तो बेलामा के मनाउनु दसैँ ।’
यही शिविरमा बस्दै आएका रामकृष्ण र रमिता सुवाल दम्पतीको समस्या पनि उस्तै नै छ । शिविरमा बसेदेखि नै मानसिक तनाबका कारण विरामी परेको रमिता बताए ।
दसैँको कुनै तयारी नभएको बताउँदै सुवाल दम्पतीले ग्यास नहुँदा कहाँ पकाएर खाने भन्ने चिन्ता भएको बेलामा यो साँघुरो पालभित्र पाहुना बोलाएर दसैँ मनाउन सक्ने अवस्था नभएको बताए ।
भक्तपुरका अधिकांश शिविरका भूकम्पपीडित बस्दै आएका शिविरमा यस वर्ष दसैँको कुनै रौनक छैन भने यस वर्षको दसैँ निकै खल्लो हुने शिविरका बासिन्दा बताएको नयाँ पत्रिका दैनिकले छापेको छ ।
अर्थ संसारमा प्रकाशित सामग्रीबारे कुनै गुनासो, सूचना तथा सुझाव भए हामीलाई [email protected] मा पठाउनु होला। *फेसबुक र ट्वीटरमार्फत पनि हामीसँग जोडिन सकिनेछ । हाम्रो *युटुब च्यानल पनि हेर्नु होला।
प्रतिक्रिया दिनुहोस